In de haven van Mumbai op eerste paasdag

1. Marine helikopter carrier.
2. Pasen aan boord
3. Nieuw aankomend personeel, die voor 9 maanden of meer van hun familie gescheiden worden.

Aankomst in Mumbai

Mumbai ( het vroegere Bombay) is gebouwd op een klein eiland, verbonden met het vaste land door een dam. Er wonen meer dan 12 miljoen inwoners. Wat ik lees zal het een cultuurshock zijn. Een fascinerende stad vol contrasten. Mensenmassa's, veel bedelaars. Er komen iedere dag huis/ en baanloze families naar Mumbai om daar hun geluk te zoeken. Er is dan ook een ernstig probleem in de overbevolkte krottenwijken.
De haven is prachtig, groot en breed, de grootste haven van India wat betreft passagiers, ook voor de import-export handel ligt de plaats ideaal, het wordt de "Gateway of India" genoemd.

We zien (Jan) dat er een grote oorlogsvloot ligt met helikopters aan boord, daar kan Den Helder 5 keer in volgens hem.

Het grootste deel van de bemanning komt uit India. De grootste mutatie zal vandaag plaats vinden. En de werknemers die nog blijven varen zullen vandaag met hun familie verenigd worden. Ik heb een foto kunnen maken vanaf de dertiende verdieping op het moment dat de eerste personeelsleden van boord gingen( om 6.15u vroeg), omdat we niet lager mogen komen.
Aan de boot hangt nu aan beide zijden een spandoek met Security Warning keep 50 m away.

Verstuurd vanaf mijn iPad

Zee op weg naar Mumbai

We zijn de straat van Malacca uit en varen langs de uiterste noordpunt van Sumatra en de eilandengroep de Nicobaren door, de Indische Oceaan in, die we recht oversteken richting Sri Lanka. Er is nog steeds veel scheepsverkeer.
Jan laat me elke dag op de 13e verdieping een zeekaart zien, waar de route dagelijks wordt aangegeven en aangepast, zodat je een heel goed beeld krijgt van hoe er precies gevaren wordt.

Om 10 uur kwam de melding dat de oefening begon. Alle passagiers moesten naar de hut. Er werd intensief gecontroleerd. De mensen met buitenhut of balkon moesten buiten de hut gaan zitten, niet voor de deur, want die kan eruit geblazen worden. Ik maakte er stiekem foto's van. Op de voorgrond onze hutsteward, hij vond het maken van de foto wel goed. Je ziet de lange rij, zelfs rolstoelhouders moesten hun hut uit.

Vannacht zijn midden op zee ter hoogte van het eiland Sri Lanka, de engelse mariniers aan boord gekomen. We zijn nu in de gevarenzōne van de "piraterij" aangekomen. De kapitein riep net om dar er verhoogde "actviteit" is, maar dat we ons geen zorgen hoeven te maken vanwege alle maatregelen die genomen zijn.


Verstuurd vanaf mijn iPad

"Kapers op de kust"

Dit is de brief die we net kregen

Port Kelang

Gisterenavond vertrokken uit Singapore, de straat van Malacca in, de drukst bevaren zeestraat van de wereld. We zien links de kustlichten van Sumatra liggen en rechts die van Malaysia.

Twee dagen geleden zagen we tijdens de avondwandeling, dat aan beide kanten van de boot apparaten geïnstalleerd waren met 4 wachten erbij. Bij navraag bleek dat die apparaten er waren vanwege de kaping dreigingen. Met één druk op de knop veroorzaken ze een enorm lawaai, dat samen met lampen die ook overal geplaatst zijn, om de tegenstanders te verblinden, een enorme schrikeffect geven. Tevens dient het als echo apparaat om de kapers te lokaliseren. Het geluid kan zijn geweervuur, naderende helikopters, die samen met het verblindend effect de kapers in verwarring moeten brengen. Verder komen er in Port Kelang engelse gewapende mariniers aan boord om ons te beschermen, die aan boord blijven tot in het Suez Kanaal.

We hebben gisteren besloten om niet naar Kuala Lumpur te gaan. Wij zijn er al uitgebreid twee keer geweest, bovendien is het 2 uur hier vandaan.

We gaan straks wel van boord om naar een mall te gaan, met zijn achten, dat wordt weer plezier. De belgische Francien is een grote comédienne, kan geweldig afdingen, zo heb ik al een prachtige nep "Louis Vuitton" op de kop getikt.

We zijn net aangekomen in Port Kelang.
De mannen in de bus!
Verstuurd vanaf mijn iPad

Singapore

De stad van kleuren, cullturen," keuken" en contrasten. Er wonen nog geen 4 miljoen mensen.
Sinds 1954 is het een zelfstandige republiek. Het is een belangrijk financieel centrum met meer dan 130 banken. Met olieraffinaderijen en een groot distrbutie centrum. Een " leider" in scheepsbouw, en een grote opslag van electronische componenten.
Het heeft een tropisch klimaat, met weinig verschil in seizoenstemperatuur. Het is een van de groenste, schoonste steden van de wereld.
Het is nu 33gr. C en de gevoelswaarde is 45 gr. C, dit verzin ik niet, staat op een nieuwe app. die ik net gedownload heb. (Live ...Gratis). Die is voor de dochters handig, heb je geen wifi voor nodig om het af te lezen. Er staat meteen bij waar je veblijft enz.
Veel gebouwen die toen nog in de stijgers stonden zijn afgebouwd en er is weer veel opgezet.
Druk verkeer, met de shuttlebus naar het centrum en vandaar de "hop"bus. We zijn weer met zijn achten op pad, geeft veel gezelligheid en humor.
We herkenden nog veel, het prachtige Raffles Hotel, het congrescentrum.
We hebben een grote tour gedaan, de mannen zijn al terug naar de boot, wij zijn nog even aan het shoppen met zijn vieren. Schitterende dure winkelcentra, maar wij hebben gekozen voor Lucky Plaza waar de dochters hun geurtjes kopen.
De haven, de boot die gelijk met ons in Barbados lag, de "Eye" en wachten op de "hop".
Vanavond vertrekken we richting Kuala Lumpur, morgen vroeg weer op.
Verstuurd vanaf mijn iPad

Op weg naar Singapore

Met een kalme zee ( windkracht 2 ) zijn we gisterenavond vertrokken uit Thailand.
We varen nu in de Golf van Thailand richting Singapore, dat wordt voor ons een weerzien van bijna 4 jaar geleden, toen wij er met Loes en Reinout waren.

Jan is sinds vanmorgen ziek, koorts en hevig hoesten. We hebben onze privé dokter aan boord, we zullen maar denken onkruid vergaat niet. Het zou jammer zijn als hij morgen niet van boord kan, om nog maar niet te spreken van overmorgen.

We hebben voor de eerste keer de klok een uur vooruit moeten zetten, het zal ook de enige keer zijn. De laatste maand, die we nu ingegaan zijn, mogen we nog 7 keer de klok een uur terug draaien.

Jan heeft 20 uur geslapen en zegt dat hij zich weer kiplekker voelt, hij gaat gezellig mee van boord.
Het is nu 6.30 a.m. We zitten al boven om de haven binnen te varen, een van de drukst bevaren ter wereld, het zal nog ruim een uur duren voordat de boot zal aanleggen. Een imponerend gezicht met honderden containerschepen, tankers en schepen voor bulkgoederen, die liggen te wachten om geladen of gelost te worden.
Dus naast, voor en achter ons druk scheepsverkeer. We zien de luchthaven liggen, het een na het andere vliegtuig vertrekt of landt.
Vanaf het schip zien we 3 wolkenkrabbers liggen, van boven verbonden met een dak.
Verstuurd vanaf mijn iPad

Ko Samui

We gaan een ontspannend dagje tegemoet op het Thaise eiland Ko Samui. Het is het derde grootste eiland en een geliefde strandbestemming. Het is 2 keer zo groot als Yersey.
De boot ligt voor anker en we zullen zo weer met tenders van boord gezet worden.
Het was een self supporting eiland zonder infrastructuur. Pas na 1973 werd het ontdekt voor tourisme. Het waren vooral de " backpackers " uit Europa die met een simpele accomodatie tevreden waren.
Sinds kort is er een airport en luxe resort.
De temperatuur is nu al 32gr. C.
Wat ik lees zijn er tempels te bezichtigen, maar die hebben we in ons leven al genoeg gezien.

We hebben onze zwempakken aan, dik ingesmeerd, want verbranden gaat maar zo!
Er liggen meerdere marineschepen in de zee, eigenlijk omringen ze onze boot.
We zitten nu in de tender, het is een groot stuk varen naar de kust.

Onze ober ( Ram is zijn naam) is terug aan boord, hij had de laatste bus gemist in Ho Chi Min City. De organisatie van de Aurora heeft geregeld dat hij 2 nachten in Vietnam kon slapen en toen per vliegtuig naar Bangkok. Zijn paspoort was nog aan boord toen hij achterbleef, dus er moest wel het een en ander geregeld worden. hij zag er helemaal gelukkig uit.
Onze paspoorten hebben we ook nooit nodig, we krijgen voor ieder land speciale reispapieren, die we de avond vóór aankomst van een bestemming krijgen. De douane komt vóór we aan land gaan aan boord, vaak al een nacht eerder, zodat er geen tijdsverlies is om aan land te gaan.

We zijn toch weer een bus gaan huren en rijden nu over het eiland, met zijn achten, nog een heel gezellig belgisch echtpaar. Een tempel complex en een lady boedha kwamen we zo maar weer tegen. De chauffeur verstond geen woord engels, kon geen kaart lezen, maar wist de weg op zijn duimpje.
Een olifant die aan een ketting vastzat, zielig in die hitte, volgens Rita aan zijn bewegingen te zien verveelde hij zich rot.

Het is nu ruim 3 uur later en zitten aan de kust heerlijk aan een lekker thais biertje.

Pattaya

Een van de mooiste badplaatsen van Thailand, maar daar kwamen we hier niet voor.
De wiefies viel tegen voor de mannen, dat is nachtwerk, maar voor ons is de wifi perfekt. We zitten lekker bij te komen in een koel hotel, want het is weer bloedheet.
Ik heb me laten verwennen met een gezichtsmassage, volgens het meisje zat er veel "rottigheid" in mijn porieën. Ze zat ook met een pincet diep te wroeten, daarna heerlijke massage en als toetje een soort "hapapparaatje" , pure verwennerij. Ik ben weer moeders mooiste, jammer dat Jan het alleen niet opmerkte!
Net alle kinderen en kleinkinderen gesproken, ze missen ons, wij natuurlijk hen ook.
Ook even een foto van koning Bumibol in zijn jonge jaren.

Aankomst in Laem Chabang

Thailand is even groot in afmetingen als Spanje, om een indruk te krijgen. Het heeft 62 miljoen inwoners. De aangrenzende landen zijn Burma, Laos, Cambodia en Malaysia. In 1939 werd het land Thailand i.p.v Siam. Thailand is het enige land in de wereld waar een ziekenhuis is voor olifanten.
We hebben aan het ontbijt afgesproken dat we naar Pattaya gaan, de mannen gaan naar de "wiefies" en wij zoeken wifi, die kwam van Hans.
We hebben heel leuk contact met een Limburgse kunstenaar, zijn naam is Dries Engelen (zoek maar op internet).

Het is nu 6.30 a.m. We arriveren net in de grote haven Laem Bang, het is een 'bulk" goederen haven, olie, auto's en containers, we kijken onze ogen uit.

We zitten nu in de shuttle bus naar Pattaya. Als ik over shuttle praat is dat altijd service van onze boot (ingehuurd), die klaar staan als we in een haven aankomen.

Verstuurd vanaf

Grapjes uit Vietnam en varen naar Thailand

De eerste foto is stoer.
De tweede is de "applestore", met als hoofdartikel motoren.
De derde, zelfs baby's worden op de de bromfiets vervoerd, zonder gordel, zonder helmpje!!

Een hele ervaring Vietnam, een communistisch bewind, waar heel weinig verdiend wordt. De mensen proberen op slimme ( corrupte ) wijze wat bij te verdienen. Van het verkeer klopt niets, te zwaar beladen vrachtwagens, overjarige vervoermiddelen, geen gordels of helmen.

We hebben s'avonds aan het dîner 2 vaste obers, die totaal 3 tafels als hun werkgebied hebben. Vlak voor de boot gisterenavond uitvoer werd zijn naam omgeroepen om zich met spoed te melden. Toen wij aan tafel gingen bleek hij niet aan boord te zijn gekomen, ik was er erg ontdaan over. Hij werkt al 10 jaar voor deze maatschappij en heeft behoorlijke carrière gemaakt. Zijn collega mag niets zeggen, hij dacht alleen dat hij in Bangkok wel weer aan boord zou komen.
We weten niet wat hem is overkomen, hopelijk loopt het goed af.
De werknemers zijn vooral mensen uit India en de Phillipijnen, die in hun eigen land geen stuiver verdienen en hier een goede baan hebben. Ze werken 9 maanden achter elkaar en hebben dan 3 of 4 maanden vrijaf en gaan terug naar hun geboorteland. Dan krijgen ze weer een nieuw contract en dat gaat jaren zo door. Het is een zware selectie, het zijn ook gekwalificeerde mensen, van onze ober denken we dat hij universitair geschoold is. Ze worden opgeleid in hun specialiteit en doen dat dan ook goed. Zelfs de artiesten, violisten, pianisten, dansers en andere beroepen, zoals fotografen, moeten steeds opnieuw auditie doen.

We hebben Vietnam verlaten en varen nu in de Golf van Thailand langs de kust van Cambodja in de richting van Thailand, naar de plaats Laem Chabang, ruim 2 uur van Bangkok. Omdat we alle zes al 2 keer in Bangkok geweest zijn blijven we in de havenplaats achter,daar zal ook wat te zien zijn.
We gaan al bijna de laatste maand van onze reis in, het is omgevlogen. We hebben nog een pittig programma voor de boeg, we bereiden ons daar steeds goed op voor.

Vanavond zijn Hans en ik ( wij gaan altijd samen) naar een pianoconcert geweest van een jonge Japanner, virtuoos. Zijn emotie tijdens het spelen werkte zo in op het publiek (in een zaaltje van 200 mensen) dat iedereen doodstil luisterde en dat hij na ieder stuk een daverend applaus kreeg.

Ho Chi Minh 3

Het Rex Hotel, waar gedurende de Vietnam Oorlog de journalisten van de hele wereld tijdens hun vrije dagen logeerden. Een centrale locatie in het toenmalig Saigon. Het was toen een 1 ster hotel, nu verheven naar 5 sterren. (Eerste foto).
We zijn nu in Chinatown in de tempel waar zo waar een Lady Boedha de scepter zwaait( tweede foto). Al met al een goede dag, buiten 36. C. Wat een verkeer met honderd duizend bromfietsen, al of niet beladen met de gekste dingen. Net rijdt er een voorbij met een grote ijskast op zijn rug, helemaal vastgebonden met touwen.
De laatste foto een standbeeld van de eerste koning van Vietnam. Tussen onze aanlegplaats Phu My en Ho Chi Minh city staat dit kolosale bouwerk, vanuit de bus genomen (op de achtergrond).

Ho Chi Minh grand Hotel Saigon

De beelden spreken voor zich!
Het was weer heerlijk! We laten het ons lekker aanleunen.

Ho Chi Minh 2

In het historisch museum een beeldhouwwerk van Ho Chi Minh, evenals in het poskantoor, waar een mannetje zijn rijkdom aan het tellen is.
We lunchen nu in Grand Hotel Saigon, het kan niet op. De mooie danseressen wervelen ons om heen. Rita en Hans zitten naast ons. Hans heeft constant pretoogjes, hij laat zich ook verleiden door de mooie verkoopsters en heeft natuurlijk veel te duur poloshirts gekocht, we plagen hem er
mee, wat hij wel kan waarderen.

Ho Chi Minh 1

Met de tour mee naar Ho Chi Minh.
Het is weer warm, maar de aircobus geeft afkoeling.
Eerst het Historisch museum, wel "gekleurde" informatie. Zelfs door de gids in de bus werd verteld dat we niet in de Zuid Chines Zee voeren. Hij spreekt ook steeds over zijn broeders en zusters. Maar hij vertelt goed.
We werden zoals dat bij een tour hoort naar winkels gebracht met houtsnijwerk, ik heb er maar een paar leuke foto's bij geschoten. Rita en ik hebben allebei een jade armband gekocht, we zijn er weer ingestonken. Er zit wel een certificaat van echtheid bij, we zullen dus maar " geloven" dat we een goede koop hebben gedaan.
De onderste foto het gebouw waar de vrede tussen Noord en Zuid Vietnam in 1975 is gesloten.
We gaan zo lunchen.

Verkoopster

Binnen komst van Phu My

We varen nu in de Mekong Delta en zullen zo aanleggen in Phu My.
We vertrekken daarna meteen naar Ho Chi Minh, dat nog wel twee en een half uur rijden is.
Ho Chi Minh is de grootste stad van Vietnam met 7 miljoen inwoners.
Saigon was het hoofdkwartier voor de militaire operaties voor de U.S. tijdens de Vietnam oorlog.
Er komen nu veel amerikaanse touristen, meer dan in andere landen.
Shanghai, San Francisco en Ho Chi Minh zijn "zuster" steden.
Nog even een paar fietsers, brommers van gisteren. Op de brommer met zijn vieren is heel gewoon.

Verkeer in Nha Trang