Jan laat me elke dag op de 13e verdieping een zeekaart zien, waar de route dagelijks wordt aangegeven en aangepast, zodat je een heel goed beeld krijgt van hoe er precies gevaren wordt.
Om 10 uur kwam de melding dat de oefening begon. Alle passagiers moesten naar de hut. Er werd intensief gecontroleerd. De mensen met buitenhut of balkon moesten buiten de hut gaan zitten, niet voor de deur, want die kan eruit geblazen worden. Ik maakte er stiekem foto's van. Op de voorgrond onze hutsteward, hij vond het maken van de foto wel goed. Je ziet de lange rij, zelfs rolstoelhouders moesten hun hut uit.
Vannacht zijn midden op zee ter hoogte van het eiland Sri Lanka, de engelse mariniers aan boord gekomen. We zijn nu in de gevarenzōne van de "piraterij" aangekomen. De kapitein riep net om dar er verhoogde "actviteit" is, maar dat we ons geen zorgen hoeven te maken vanwege alle maatregelen die genomen zijn.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Isolde, trouwe India-reiziger, zegt altijd : India, dat is echt een cultuurschok. Zo anders, zo schijnbaar ongeorganiseerd. Wij zullen het wel niet meer zelf gaan zien.
BeantwoordenVerwijderenDie 9 maanden weg is niet zo vreemd. Rond 1960 was dat in Nederland heel normaal. Mijn eerste reis was een maand of zes. Kort. Shell-tankers bleven lang heen en weer varen. En de bemanning kwam niet verder dan het uiteinde van een oliepijp zeiden we altijd. Als landen zich ontwikkelen veranderen de omstandigheden ook.
Weer veel water deze dagen. Op naar de geitenneukersmuziek. Dit woord is geen uitvinding van Theo van Gogh. Ik voer van 1958 tot 1960. Als we vanuit de West Europa naderden, was de eerste muziek over de radio Arabische muziek. Die werd door ons zo genoemd. Voor westerse muziek moesten we wachten tot we Portugal naderden. Dat was ook niet alles. Populair was het lied "Volare..". Maar dat hadden we in de USA al tigmaal gehoord. En Mp3-tjes waren er nog niet.
Nou mensen, geweren paraat en goed uit je doppen kijken. Vaar ze!
Elma en Frits